‘I thought happiness was Lubbock Texas in my rearview mirror,’ zeurt het door mijn hoofd. Maar in plaats van Lubbock Texas zie ik Lucy in mijn achteruitspiegel steeds kleiner worden. En dat doet me pijn, want ik wil niet verder … Lees verder →
Je kunt mij geen groter plezier doen, dan Lucy’s naam noemen. Zelfs al moet ik daardoor misschien huilen. Blijf hun naam noemen Vaak zijn mensen bezorgd dat ze iemand pijn doen door de naam van een overledene te noemen. Maar … Lees verder →
Er zijn mensen die geloven in tekens van hun overleden dierbaren. Als er een vlinder voorbij fladdert zien ze dat als een teken van de aanwezigheid van iemand die ze zijn verloren. Ik vind dat een prachtige gedachte. Maar ik … Lees verder →
Weet je nog dat ik schreef over David Kessler die zegt dat ons brein zich liever schuldig voelt, dan te accepteren dat er vreselijke dingen kunnen gebeuren waarover we geen controle hebben? Dat leidt tot gedachten als: ‘Als ik maar, … Lees verder →
Ik heb me er ook schuldig aan gemaakt. Aan de vraag: ‘Hoe lang is het nu geleden?’ En waarom vragen we dat eigenlijk? Hoe lang is het nu geleden? De vraag hoe lang het geleden is dat je een dierbare … Lees verder →
Op sommige dagen is het alles wat je kunt doen: Inademen, uitademen en stapje voor stapje leven. En laat het maar aan countryzangers over, om daar een liedje over te hebben. I breathe in, I breathe out Onderstaand liedje gaat … Lees verder →
In de eerste dagen en weken na het plotselinge overlijden van Lucy herinner ik me de horror en de schrik op de gezichten van de mensen om me heen. Daarop zag ik de ernst van wat er was gebeurd. Ik … Lees verder →
Ken je het concept van reverse engineering? Je begint met een succesvol resultaat, en gaat kijken hoe dat in elkaar steekt. Vervolgens pas je dat toe om zelf een succesvol resultaat te krijgen. Reverse engineering voorbeeld Stel, er is een … Lees verder →
