16 maanden zonder Lucy: een nieuw hoofdstuk?

Last updated on februari 7th, 2024 at 03:44 pm

Na het besluit om al mijn afspraken en leesgroepen af te zeggen, kwam er een groot gevoel van rust over mij.

Het voelt als een nieuw hoofdstuk in dit (nieuwe) leven waarin ik zo ongewild ben beland.

Tijd voor hoofdstuk 2

Het is alsof ik eindelijk het lokale VVV kantoor van Het Land van Rouw verlaat en op weg ga.

Tot dusver bleef ik daar steeds in de buurt rondhangen, omdat ik niet wist wat ik moest.

Ik deed maar wat.

Het voelde veiliger om in het ‘oriëntatiecentrum’ te blijven hangen.

Ik ga op weg

rouw

Maar nu ga ik op weg in dit land van rouw.

En ik doe dat op mijn eigen voorwaarden.

Zoals ik het fijn vind.

In alle rust en op mijn manier.

Het is pompen of verzuipen.

Vergelijkbare berichten

21 reacties

  1. Dat gevoel van rust zou weleens een teken kunnen zijn dat je nu het pad van je ziel gaat volgen. En wie weet wat en waar het je zal brengen? Ik wens je moed en vertrouwen, Nicole,

  2. Ik verzoop bijna nadat mijn dochtertje verdronk.
    Gelukkig heb ik het wel overleefd.
    Op mijn eigen manier.
    Het had geen haast.
    Er was voor mij geen pad want dan moest ik dat volgen.
    Het enige dat me erdoor hielp was de tijd en de liefde voor mijn kinderen

  3. Wat is het toch moeilijk om voor IK te kiezen maar o zo nodig in jouw leven.
    Ik heb tijd geleden een tekst voor je uitgescheurd uit een blad: Lucy is overal, maar we kunnen haar nergens vinden .Zo veel liefde doet zo n pijn maar zelfs van die pijn ga je houden omdat het bij de liefde hoort.
    Heel veel sterkte lieve Nicole op je reis. Weet dat velen hier in blogland je op gepaste afstand zullen volgen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *