Het leven in Het land van rouw valt niet mee.

Ook niet voor de mensen die er alleen maar even komen buurten!

Want zij worden geconfronteerd met de willekeur van wat goed ‘valt’ bij de bewoners van Het land van rouw, en wat niet.

Is het dan een wonder dat ze soms snel wegduiken als ze een bewoner van Het land van rouw tegenkomen?

Is het dan nooit goed in Het land van rouw?

De ene keer scoor je bij een bewoner van Het land van rouw door spontaan op de stoep te staan met een schaal dampende lasagne, terwijl je bij een ander duidelijk teveel bent als je er zo maar ineens bent.

Je mag me altijd bellen?

Neem nou het inmiddels beruchte zinnetje: ‘Je mag me altijd bellen!’ Het is goedbedoeld, en de persoon die het zegt wil er doorgaans mee aangeven dat ze er voor de rouwende willen zijn. Niks mis mee zou je denken.

Maar er is veel kritiek op dit zinnetje.

Het zou het initiatief teveel bij de rouwende leggen, en die hééft het al zo moeilijk! Nou ga jij het nog moeilijker maken door het állemaal aan haar of hem over te laten! Je wordt bedankt met je: ‘Je mag me altijd bellen!’ Je had met een ovenschaal lasagne langs moeten gaan joh!

Een andere kijk op Je mag me altijd bellen

Maar ik vind de kritiek op Je mag me altijd bellen eerlijk gezegd onterecht. Ik vind de intentie erachter lief, en bovendien: mij maak je juist helemaal niet blij door ineens bij me op de stoep te staan. En gebéld worden vind ik helemaal verschrikkelijk. Dus ik ben toevallig dan weer zo’n bewoner in Het land van rouw bij wie ‘Je mag me altijd bellen’ prima is.

Het ‘juiste’ zeggen

Weet dat het in zekere zin onmogelijk is om ‘het juiste’ te zeggen omdat dit voor iedereen weer anders is! Niet alleen dat, op donderdag kan ‘Je mag me altijd bellen!’ heel positief worden ontvangen, maar op maandag ineens niet. En dan hebben we het over dezelfde persoon.

Wat ‘het juiste’ is wordt beïnvloed door:

• De persoon die het zegt.
• De persoon die het hoort/ontvangt.
• Hoe de wind die dag waait.
• Het karakter van de rouwende.
• Hoe de rouwende zich die dag voelt.
• De toon waarop je iets zegt.
• Het moment waarop je iets zegt.
• Hoe lang het verlies geleden is.
• Wie de rouwende is verloren.

Je kunt een briljant inzicht hebben dat bol staat van de empathie en waar geen speld tussen te krijgen is, en dan kun je iemand er nóg pijn mee doen.

Het begint allemaal met luisteren

Psychiater Uus Knops verloor in 2005 haar broer Casper en begeleidt nu mensen die rouwen. Haar belangrijkste advies voor de mensen die zich afvragen wat ze in vredesnaam moeten zeggen tegen een rouwende/ vaste bewoner van Het land van rouw:

Het begint allemaal met luisteren.

Je hóeft geen diepe inzichten te debiteren of met diepzinnige levenswijsheden te komen.

Het is genoeg om te luisteren.

Leestips

• Je mag me altijd bellen ; ) (In dit boek wordt dit zinnetje opgevoerd als voorbeeld van een falende omgeving)
• Het is oké om je niet oké te voelen