Verlies niet wat je nog hebt…

Vrijwel meteen na het overlijden van mijn dochter Lucy was ik me bewust van het belang van mijn andere kinderen.

En hoe belangrijk ik het vond om er voor hen te zijn.

Ik wilde voorkomen dat ze het gevoel zouden krijgen alsof zij er niet toededen, in alle commotie en het immense verdriet vanwege Lucy.

De paradox van de afwezige

Het besef van mijn vier andere kinderen  hielp me om ’s ochtends op de staan en om te proberen te leven. Ik wilde ze niet onbewust de boodschap geven:

‘Jullie zijn niet belangrijk genoeg om voor uit bed te komen.’

Want dat zijn ze natuurlijk wel.

Maar het wonderlijke is dat degene die afwezig is, aanweziger is dan ooit…

Verlies niet wat je nog hebt door wat je verloren bent

In dit verband trof een uitspraak van Lucy Hone van het boek Veerkrachtig rouwen mij. Zij zegt:

‘Verlies niet wat je nog hebt, door wat je verloren bent.’

Deze gedachte heb ik goed in mijn oren geknoopt. Hij zorgt ervoor dat ik regelmatig mijn jongste zoon Piet roep en vraag: ‘Heb je zin om samen te gaan lunchen bij Bakker Bart?’ En dat ik met mijn jongste dochter Teuntje naar Winterswijk ga. Dat ik mijn zoon Ot nog eens extra opzoek, nog eens extra bel met mijn oudste dochter in Engeland.

Want ik wil niet meer verliezen dan wat ik al verloren ben.