Jouw rouw van Leoniek van der Maarel
Last updated on mei 28th, 2025 at 07:33 am

Jouw rouw is een boek van psycholoog en rouwspecialist Leoniek van der Maarel. Toen ze 34 was, verloor Leoniek onverwacht haar partner en bleef alleen achter met hun vijfjarige dochtertje. Een zware periode volgde. Op basis van haar ervaring en verschillende opleidingen maakte Leoniek er haar werk van om anderen te helpen met hun rouw.
In haar praktijk begeleidt ze inmiddels al meer dan 25 jaar mensen na een groot verlies, en nu is er dus ook haar boek Jouw rouw. Dit boek gaat over partnerverlies, maar ik nam het toch mee uit de bibliotheek in de hoop dat er ook goede dingen in zouden staan over het verlies van een kind.
Jouw rouw bij partnerverlies
In haar boek Jouw rouw richt Leoniek van der Maarel zich op mensen die hun partner zijn verloren. Het is zowel een informatief als meelevend boek dat feitelijk begint vanaf het eerste moment dat je partner overlijdt. Leoniek beschrijft heel treffend en meelevend de gevoelens van ontreddering en intens verdriet als ‘het net gebeurd is’. Vervolgens neemt ze je als het ware bij de hand en loodst je door het rouwproces.
Ik zie haar bijna voor me als een soort gids die je begroet als je Het land van rouw binnen tuimelt. Ze heet je warm welkom en leeft met je mee omdat je er bent, en ze weet dat je er niet wilt zijn. Ze wijst je dingen aan, legt uit en verklaart wat je ziet en voelt. En ze geeft opties en suggesties wat je ermee kunt, met telkens de nadruk op jouw vrijheid om te doen wat voor jou goed voelt. Niets moet – Leoniek biedt opties aan die je mag gebruiken, maar niet hóeft te gebruiken. Net wat jij wilt.

Rouw ik wel goed?
Leoniek benoemt veel belangrijke vragen en dingen waar je als rouwende tegenaan loopt. Zo was ik heel blij met het hoofdstuk over de vraag: ‘Wat is goed rouwen?’ Ik vraag me namelijk vaak af of ik ‘het wel goed doe.’ Zou ik bijvoorbeeld niet meer de buitenwereld weer in moeten gaan? Is het oké dat ik me nog terugtrek? Ook Leoniek komt met de gemeenplaats dat rouw voor iedereen anders is, maar ze voegt er iets aan toe dat ik wél behulpzaam vind, en dat is dit:
‘Als je twijfelt of je goed rouwt, vraag je dan af hoe iets voor jou werkt. Wat levert datgene wat je gedaan hebt, jou op? (…) Denk niet te snel dat het slecht is wat je doet.’
Ik heb mezelf deze vraag gesteld met betrekking tot mijn introverte manier van rouwen. Het antwoord dat het me oplevert is dit:
‘Een gevoel van ruimte en rust en tot mezelf komen. En bovenal ruimte om met mijn verdriet om Lucy te zijn.’
Voor mij persoonlijk betekent dit veel. Kortom, als je merkt dat je er wat aan hebt, of je er beter door voelt, is het prima.

Window of tolerance
Ook interessant en behulpzaam vind ik Leonieks uitleg van ‘window of tolerance’. Dat is een gebied waarbinnen je goed functioneert. Maar wordt er druk op je uitgeoefend? Dan word je window of tolerance kleiner en smaller, en val je uit. Je kunt dus weinig ‘hebben’. Dit principe vind ik heel erg herkenbaar. Ik zeg weleens tegen mijn man:
‘Het lijkt heel wat met mij, en ik functioneer prima, maar je moet niet aan me gaan trekken, want dan gaat het niet meer.’
Leoniek schrijft dat het jaren kan duren voordat je de stress van het overlijden van een dierbare kwijt raakt. Het kan dus ook jaren duren voordat je weer normaal functioneert. Dat geeft mij rust. Gelukkig! Het hoeft dus ook nog niet.
Over de doden niets dan goeds

Iemand zei tegen me: ‘Je moet Lucy niet op een voetstuk zetten,’ iets wat ik heel naar vond om te horen en wat me aan het twijfelen bracht. Doe ik dat dan? Zet ik Lucy op een voetstuk? Maar in haar hoofdstuk Over de doden niets dan goeds schrijft Leoniek:
‘Op het moment dat iemand sterft, blijft er alleen maar liefde over.’
Ergernissen vallen weg en doen er niet meer toe. In het licht van de dood wordt alles anders. Volgens haar is het oké om je dierbare op een voetstuk te zetten, als dat op dat moment goed voelt. En het is ook oké als je die neiging juist niet hebt. Centraal staat dat je de ruimte krijgt om te voelen wat je voelt. Zowel van je omgeving als van jezelf.
Opzet van het boek
Als ik het goed heb geteld zijn er maar liefst 69 hoofdstukken. Elk hoofdstuk is als volgt opgebouwd:
- Bovenaan een citaat.
- Een schets van emoties van hoe je (waarschijnlijk/mogelijk) voelt. ‘Daar sta je, dat was het. Een deur is dichtgegaan die nooit meer open kan.’
- Informatie
- Praktische tip die je kunt toepassen. Bijvoorbeeld: Schrijf alles op wat je moet doen. Je hoofd is een zeef.
Ik vind dit een hele goede opzet. Het citaat is treffend, de schets van gevoelens herkenbaar en daarna krijg je in de vorm van informatie handvatten en inzichten aangeboden die je helpen met die gevoelens om te gaan.
Conclusie en Is dit boek ook geschikt als je niet je partner bent verloren?
Hoewel het boek duidelijk is geschreven voor partnerverlies, vind ik het ook de moeite waard als je bijvoorbeeld je ouders of je kind bent verloren. Hoewel ik hoop dat Leoniek ook nog een boek over kindverlies zal schrijven. Het is een boek dat behulpzaam kan zijn in de eerste periode van ontzetting en chaos na een verlies en daarna kan het een steun en leidraad zijn in moeilijke tijden.
Het boek Jouw rouw kopen?
Je vindt dit boek onder andere bij bol.com en je lokale boekhandel. En het is ook te vinden in de bibliotheek! Op bol.com vind je een gratis inkijkexemplaar van Jouw rouw van Leoniek van der Maarel: je kunt lezen tot en met bladzijde 9.

Meer weten?
Meer informatie over Leoniek van der Maarel vind je op haar website.



Een reactie als: Je moet Lucy niet op een voetstuk zetten, daar kun je niet zoveel mee.
Toen onze zoon verongelukte, zei iemand tegen mij (we hadden nog kleinere kinderen): Neem de ruimte om te rouwen, maar laat het niet zo zijn dat de kinderen later denken dat er maar 1 belangrijk voor je was en dat was hun overleden broer. Dat heb ik wel in mijn oren geknoopt.
Het lijkt me inderdaad heel belangrijk om de andere kinderen niet het gevoel te geven dat zij niet belangrijk zijn en dat niet alle aandacht van de ouders gaat naar de overleden broer of zus. Wel weer makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk… Ik heb zelfs wel eens gehoord van iemand, dat zij het gevoel had dat zij beter had kunnen overlijden in plaats van de overleden zus en die boodschap wil je je kind absoluut niet meegeven. Veel sterkte voor alle ouders die een kind moeten missen…
Het lijkt me trouwens een goed boek!