Er zijn mensen die geloven in tekens van hun overleden dierbaren. Als er een vlinder voorbij fladdert zien ze dat als een teken van de aanwezigheid van iemand die ze zijn verloren. Ik vind dat een prachtige gedachte. Maar ik … Lees verder →
Op sommige dagen is het alles wat je kunt doen: Inademen, uitademen en stapje voor stapje leven. En laat het maar aan countryzangers over, om daar een liedje over te hebben. I breathe in, I breathe out Onderstaand liedje gaat … Lees verder →
Als ik maar…. Had ik maar… Als iemand waarvan je houdt plotseling overlijdt, dan is de kans groot dat je gedachten hebt die beginnen met woorden als: ‘Als ik maar…’ of ‘Had ik maar…’ Als ik maar… Technisch gezien vallen … Lees verder →
‘Waarom moet een mens geplaagd worden met het gedoe van een uitvaart of begrafenis?’ vraag ik me regelmatig af. ‘Alsof het allemaal al niet erg genoeg is, moet je ook nog eens allerlei dingen regelen en ‘sociaal doen.’ Zou het … Lees verder →
Rouw is niet alleen maar een emotionele reactie. Rouw werkt door in je hele lichaam. Rouw manifesteert emotionele pijn via lichamelijke symptomen. Niet voor niets zijn veel mensen heel erg moe na het verlies van een dierbare. In het boek … Lees verder →
‘Het leven gaat door,’ zeggen ze. Maar ik vind dat lastig. Elke minuut, elk uur, elke dag, elke week, elke maand brengt me verder van Lucy weg. En dat wil ik niet. Dus denk ik strijdlustig: ‘Dat zullen we nog … Lees verder →
‘De tijd heelt alle wonden,’ gaat gerustststellend het gezegde. Maar ik heb inmiddels al een paar keer gehoord dat het niet de tijd zelf is die wonden heelt. Mary-Connor O’Frances zegt bijvoorbeeld in haar boek Het rouwende brein dat je … Lees verder →
