Wijsheid van de natuur: aan het eind van het donker schijnt altijd het licht

Toen ik donderdagochtend de bocht om de zandweg afrende, strekte de weg zich donker en vol schaduw voor mij uit. Maar aan het eind van al die schaduw zag ik een stralend licht. Ik zie dat graag als een belofte, dat hoe donker het ook is, het altijd weer licht zal worden.

Wijsheid van de natuur

Het rouwpad op Terschelling, Walk of Grief, is deels gebaseerd op de wijsheid van de natuur. Dit citaat van Babet te Winkel illustreert dat mooi:

‘Net zoals de levende duinen, verandert verlies van vorm. Het is constant in beweging.’

Tijdens mijn dagelijkse hardlooprondjes zie ik in kleine dingen graag tekens van hoop. Zo putte ik in mei hoop uit deze stralende gele struik, die groeide te midden van een dorre vlakte:

Bij het zien van deze bloeiende struik dacht ik:

‘Als alles kaal en dor lijkt, kan er toch iets moois opbloeien.’

Als het verlies van Lucy mij pijn doet, en beklemt en het leven daardoor zonder glans lijkt, denk ik graag aan dit soort signalen van Moeder Natuur.

Er is hoop.

Er is nieuw leven.