Het Land van Rouw: hoe is het aan de overkant?
Aan het eind van mijn vrijdagochtend hardlooprondje stond ik braaf te strekken en stretchen aan de reling van de brug, toen mijn oog viel op mijn schaduw aan de overkant van het water.
Ze groette me vriendelijk.
Hoe is het aan de overkant?
Ik bedacht dat het net leek alsof mijn schaduw mij een stuk vooruit was gegaan. En ik vroeg me af:
‘Hoe zou het zijn, daar aan de overkant? Is het daar beter dan waar ik ben? En zo ja, hoe kom ik daar? Is het een kwestie van gewoon de ene voet na de andere blijven zetten?’
Mijn wuivende schaduw aan de overkant van het water vervulde mij met hoop dat het ooit makkelijker wordt.
Die andere overkant
En hoe zou het zijn aan die andere overkant? Die overkant die wij niet kunnen zien. Die overkant waar ik hoop dat Lucy is?
Zou Lucy misschien naar mij wuiven vanaf haar overkant?
❤️