Nooit meer dezelfde na het verlies van een kind?

In alle boeken en podcasts over rouw weten ze het zeker: als je een kind verliest, verander je voorgoed. Je wordt nooit meer dezelfde.  En nu vraag ik me af:

‘Ben ik veranderd door het plotselinge overlijden van Lucy?’

Ik besloot de kwestie voor te leggen aan mijn man.

Nooit meer dezelfde na het verlies van een kind?

Nu moet je weten dat mijn man weinig introspectief is ingesteld, en dit soort vragen lastig vindt. Het bleef dan ook een tijdje stil toen ik hem vroeg: ‘Vind je dat ik veranderd ben sinds Lucy is gestorven?’ Uiteindelijk kwam hij met:

‘Je bent er wel veel mee bezig.’

In deze observatie meende ik een oordeel te horen, en ik vroeg bezorgd:

‘Té veel?’

‘Dat zei ik niet,’ merkte mijn man terecht op.

Maar het was al te laat, want toen begon ik me zorgen te maken dat ik teveel met rouw en Lucy bezig ben. Eén ding is in ieder geval niet veranderd sinds Lucy’s overlijden, en dat is dat ik me overal zorgen over maak…

Wat denk ik zelf: ben ik veranderd na Lucy?

Hieronder een lijst met punten die vaak genoemd worden over wat het verlies van een kind met je doet.

1. Je gevoel van veiligheid is weg

Eén van de dingen die vaak worden genoemd als je kind overlijdt is dat je gevoel van veiligheid voorgoed verdwijnt. Maar ik voelde me toch al niet veilig! Ik ben me er altijd scherp van bewust dat het leven vol voetangels en klemmen zit, en dat er vreselijke dingen kunnen gebeuren. Maar ik sluit niet uit dat ik me nu nog meer zorgen maak dan voor 10 augustus 2025; vooral om mijn andere kinderen. Als ik op het nieuws hoor dat er ergens iemand is omgekomen door een ongeluk, dan ben ik meteen bang dat het om één van mijn kinderen gaat.

2. Je maakt je niet meer druk om ‘kleine’ dingen

Een andere verandering die ik vaak hoor en lees is dat je na het verlies weet wat er echt belangrijk is in het leven. En daardoor word je aangenaam immuun voor kleine tegenvallers en ergernissen in het leven. Dit is een verandering die ik dolgraag zou claimen, maar eerlijk gezegd kunnen zogenaamd kleine dingen mij nog steeds raken en pijn doen. Neem nou de dag dat de politie bij ons voor de deur stond met het vreselijke nieuws: ik schoot in de rol van gastvrouw. Over prioriteiten gesproken… Dat was destijds ongetwijfeld een survival mechanisme, maar toch. En als iemand onaardig tegen me doet, dan raakt me dat nog steeds.

3. Je wordt zachter en empathischer

Ook voor Lucy was ik een empathisch type, maar ik sluit niet uit dat dit inderdaad versterkt is. Zo is het voor mij nu echt een groot aandachtspunt om mensen die iemand zijn verloren op belangrijke dagen een appje te sturen of een kaartje, omdat ik heb ontdekt hoe fijn het is als iemand aan jou en je dierbare denkt.

4. Er komt een scheidslijn in je leven van voor en na

Deze scheidslijn herken ik inderdaad. Er is mijn leven voor 10 uur 20 op 10 augustus 2022 en er is mijn leven na 10 uur 20 op 10 augustus 2022. Het is net alsof er een grote scheur door mijn leven loopt.

5. Je gaat zoeken naar betekenis

Zoeken naar betekenis is iets wat ik mijn hele leven al doe. Dat is dus niet nieuw ontstaan na 10 augustus. Maar er is misschien wel een dimensie aan toegevoegd na Lucy, met vragen als: ‘Hoe wil ik mijn leven leiden?’ en ‘Wat is een betekenisvol leven?’

Ben ik veranderd? Of is mijn gedrág veranderd?

Of ben ik simpelweg meer geworden wie ik ben?

Wat zijn jouw ervaringen met veranderen na een overlijden?