Rouwen is…. dwalen
Rouwen is… dwalen
Rouwen is… dwalen door Het land van rouw
Het is nu zo’n tweeënhalf jaar geleden sinds ik plotsklaps Het land van rouw binnen tuimelde. Soms vraag ik mezelf af:
‘Gaat het nu beter? Ken ik hier nu een beetje de weg?’
Dan blijft het lange tijd stil, want ik weet het eigenlijk niet. Ik heb wel het één en ander geléérd over dit Land van rouw. Zoals dat dingen er bijna altijd anders zijn dan je had gedacht. Dat ze bovendien voortdurend veranderen en dat het telkens weer anders is.
Dus nee, ik ken er niet zozeer beter de weg als dat ik heb geleerd dat de wegen in Het land van rouw onbekend zijn. Die wetenschap is ook wel wat waard. Dus dwaal ik gewoon maar weer verder.
‘k Moet dwalen
‘k moet dwalen,
‘k moet dwahalen,
langs bergen en langs dahalen…’
Bron liedtekst: De Liedjeskist
Dat liedje herinnert me aan mijn oma. Mensen blijven je bij omdat ze je bijblijven. Ingewikkeld is het wel.
♥