Wáàt?! Mijn kind is dood?!

We naderen weer tien augustus.  De datum dat drie jaar geleden mijn dochter Lucy totaal onverwacht is overleden. En regelmatig kan de schok van de wetenschap dat een kind van mij dood is, mij compleet overvallen en uit het veld slaan.

Wáàt?! Mijn kind is dood?!

Het kost me zelfs moeite om de letters, de woorden, de zin te typen. Want het is gewoon veel te erg. Dat kan toch zeker niet waar zijn? Er zijn momenten waarop het ‘wel gaat’.

Dan ben ik bijvoorbeeld lekker bezig met mijn blogs, of ik luister tijdens mijn dagelijkse hardlooprondje naar een mooie podcast en hoor dingen die me tevreden stemmen. Maar dan ineens, als een monster dat uit de kast springt is daar die gedachte:

‘Lucy is dood.’

Meteen gevolgd door, ontzetting en de gedachte: ‘Dat kan toch zeker niet waar zijn.’