Hoe overleef je de sterfdag van je kind? En niet één keer, maar elk jaar opnieuw? Ik heb er nu twee gehad, en ik vond ze heel moeilijk en verdrietig en pijnlijk. En het viel ook helemaal niet mee! Hoe … Lees verder →
Afgelopen zaterdag was de tweede sterfdag van Lucy. (Het blijft moeilijk om haar naam te typen in combinatie met het woord sterfdag). Zo’n sterfdag is ‘anders dan anders’. Ik heb een wankel evenwicht gevonden Deze moeilijke dag maakte me ervan … Lees verder →
Vandaag is de tweede sterfdag van mijn dochter Lucy. Onderstaand gedicht is geschreven door Netta Wilson naar aanleiding van het overlijden van haar dochter na een auto-ongeluk. Ik deel vandaag haar woorden, want ze beschrijven ook veel van mijn gevoel. … Lees verder →
Soms vlindert er zomaar ineens een gedachte door je hoofd… Dat overkwam mij met de woorden: ‘De mensen van voorbij.’ De mensen van voorbij Ik zal de woorden vast ooit ergens hebben gehoord of gezien. Toen ik ze intypte bij … Lees verder →
Met argusogen zie ik 10 augustus naderen. Dan is het al twee jaar. Twee jaar? Dat kan niet waar zijn. Twee jaar sinds Het gebeurde. Twee jaar sinds Lucy er niet meer is. Dat kan toch zeker niet waar zijn? … Lees verder →
Eén van de grootste diensten die je jezelf kunt bewijzen na het verlies van een dierbare, is denk ik jezelf de ruimte gunnen om te rouwen in je eigen tempo. En dat is vaak lastiger dan je zou denken. Rouwen … Lees verder →
Stiekem had ik het misschien een beetje gehoopt. Dat rouw een gevoel is, waar je even ‘doorheen’ moet. En als je dat dan succesvol hebt gedaan, kom je veilig aan de ‘andere kant’ van het verlies. Rouw als een virus … Lees verder →
‘Wat ruist er door het struikgewas?’ zong Toon Hermans. Ik moet daar vaak aan denken, als het gaat om het overlijden van mijn dochter Lucy. Wat ruist er door het struikgewas Hoewel mijn brein weet wat er is gebeurd, is … Lees verder →
