Als het leven zwaar is: de kracht van een dragende hand

‘Ieder huisje heeft zijn kruisje,’ gaat het gezegde. Ieder mens heeft wel iets van een kruis te dragen. En dat kruis kan van alles zijn. Een verlies door de dood, maar ook verlies van gezondheid, verlies van een baan of simpelweg het leven als zwaar ervaren. Hoe fijn is het dan als er dragende handen zijn die jouw kruis helpen tillen! Een prachtig beeld daarvan vind je rond Pasen, in het verhaal van Simon van Cyrene.

Simon van Cyrene

Rondom Pasen wordt het verhaal van Jezus lijden verteld. Zijn kruisiging, overlijden en opstanding. In dat verhaal speelt ene Simon van Cyrene een belangrijke rol. Hij helpt Jezus namelijk het kruis te dragen. Dit is verbeeld in de vijfde statie van de zogenoemde veertien staties (ook wel: kruiswegstaties). Dat zijn veertien momenten uit het lijdensverhaal van Jezus. Ze vertellen het verhaal van zijn kruisiging en dood. In Marcus 15 staat:

‘Ze dwongen een voorbijganger, Simon van Cyrene, om het kruis te dragen.’

Toegegeven, er staat niet dat Simon zich spontaan aanmeldde voor deze taak, maar toch. Zijn dragende handen maakten Jezus’ kruis iets lichter om te dragen.

Iemand die je kruis helpt dragen: de vijfde statie

In de Kloostercast podcast hoorde ik in dit verband iets dat mij erg trof! Henk Erinkveld, van het klooster in Wittem, vertelt over een ontmoeting met een moeder tijdens een wandeling op Goede Vrijdag. Ze lopen samen langs de zogenoemde 14 staties uit het lijdensverhaal van Jezus. Bij de vijfde statie — die van Simon van Cyrene — vertelt deze moeder over haar zoon die in het criminele circuit belandde en in de gevangenis terechtkwam. Alsof dat niet erg genoeg was, werd ze door haar omgeving veroordeeld over haar zoon en in de steek gelaten. Maar er was één vriendin die gewoon bleef komen. Die moeder zegt tegen Henk Erinkveld:

‘Ik realiseer mij nu dat zij in die moeilijke tijd mijn kruis heeft meegedragen. Telkens als zij er was, was mijn kruis een beetje lichter.’

Deze vriendin is haar Simon(e) van Cyrene.

Mijn Simone van Cyrene

Ik moest meteen aan mijn vriendin Susanne denken, die sinds Lucy’s overlijden elke dag een appje stuurt. Ze heeft geen dag gemist sinds 10 augustus 2022. Haar medeleven en aandacht maken het gewicht van het kruis dat Lucy’s dood is werkelijk makkelijker te dragen. Andere Simons en Simones zijn de mensen die een kaartje sturen, die met een appje of mail laten weten dat ze aan me denken. Ik koester deze Simons en Simones met heel mijn hart.

Wie zijn de mensen die jouw kruis lichter maken? En misschien ben jij zelf ook wel iemands Simon of Simone?