You have to feel it to heal it?

you have to feel it

‘You have to feel it to heal it,’ zegt de Amerikaanse rouwdeskundige David Kessler, die grossiert in dit soort oneliners. Maar ze bevatten vaak wel een kernachtige waarheid. Het punt is alleen: Het doet zo’n pijn! In de aanloop naar de ‘verjaardag’ van Lucy, die 18 januari was, schreef ik het volgende:

You have to heal it to feel it

Met het oog op de verjaardag van mijn dochter Lucy merk ik mijn neiging om er een beetje bij weg te blijven. Om het kleiner te maken. Om er niet zoveel aandacht aan te besteden.  ‘Uiteindelijk is het een gewone dag,’ houd ik mezelf voor. ‘Net zoals Kerst en Nieuwjaarsdag gewone dagen zijn die we een extra betekenis geven.’ Is het nodig dat ik mijzelf pijnig met gedachten aan hoe erg het is dat Lucy er niet meer is? Bij het typen van dat kille feit krimpt mijn hart al ineen van pijn.

Zelfbehoud is een schone zaak

Kan het een kwestie van zelfbehoud zijn om een beetje langs de randen van dat moeras van pijn te balanceren? Om erop te letten dat ik er niet helemaal in val? Wat voegt het toe om mezelf te tormenteren? Maar ik wil tegelijkertijd Lucy geen onrecht doen door te wéinig aandacht te besteden aan deze dag. Alsof, als ik er teveel langs probeer te glippen, ik het niet de aandacht geef die het verdient.

Hoe vind ik de juiste balans?

De balans tussen enerzijds het belang van deze dag erkennen en anderzijds overeind blijven? Het plan is om ’s ochtends vroeg weer een kaarsje aan te steken in de lokale abdij en dan de rest van de dag ‘gewoon’ te doen. En ‘gewoon’ betekent dat ik, zoals elke dag, een kaarsje voor Lucy thuis aansteek als ik mijn koffie van tien uur ga drinken. Dat ik regelmatig mijn blik op haar foto laat vallen terwijl ik koffie drink.

Gewoon

Gewoon betekent dat ik aan haar denk.

Dat ik naar haar verlang.

Dat ik haar mis.

Dat ik me afvraag of ik iets anders had moeten doen.

Dat ik manieren bedenk om me dichtbij haar te voelen.

Dat ik denk:

‘Ik wil dit niet. Ik wil dat alles weer gewoon wordt.’

Vergelijkbare berichten

2 reacties

  1. Ik zou je dochter gunnen dat ze wist hoeveel haar sterven met jou doet, ik bedoel dat in positieve zin. Ik bedacht me dat zo’n kind wel heel geliefd moet zijn.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *