Daar zijn geen woorden, geen woorden voor jou

Als iemand me vraagt hoe het met me gaat, voel ik me als een konijn dat in de koplampen staart.

Ik heb geen woorden.

Geen woorden voor wat ik voel.

Er zijn geen woorden voor

In de jaren negentig zong de Jazzpolitie ‘Liefdesliedjes.’ Het lied gaat niet over rouw en verlies, maar een deel van de zinnen hoor ik regelmatig in mijn hoofd als het gaat om Lucy, en mijn verdriet.

‘Er zijn geen woorden meer voor wat ik voel
Ik heb geen woorden meer voor jou
Wat door een ander ooit verzonnen is slaat de plank finaal mis
Er zijn geen woorden meer geen woorden meer voor jou.’

Lucy laat zich niet meer in woorden vangen.

Er zijn geen woorden voor mijn verdriet.

Hoewel ik op dit blog een dappere poging doe