Heeft praten over verlies een uiterste houdbaarheidsdatum?
In haar boek Jouw rouw beschrijft Leoniek hoe in de eerste periode na een overlijden je jouw verhaal vaak mag en kunt vertellen. Mensen vragen ernaar, en er is ruimte voor. Je verhaal vertellen is belangrijk want het helpt je om de dingen op een rijtje te te krijgen. Na die eerste periode gaan mensen weer verder met hun leven. Natuurlijk! Het probleem is alleen dat voor jou het leven niet gewoon weer doorgaat. Jouw leven is voorgoed veranderd.
Praten over verlies: Mag jouw verhaal er (nog) zijn?
En er wordt steeds minder naar jouw verhaal gevraagd, en als je er dan toch zelf over begint zie je soms de verveling op de gezichten. Of mensen antwoorden: ‘Is het niet eens tijd dat je verdergaat met je leven?’ Het delen van je rouw, pijn en verdriet wordt lastiger naarmate de tijd verstrijkt. Terwijl ze nog levensgroot zijn in jouw leven. In het hoofdstuk ‘Wie zit er nou te wachten op mijn verhaal?’ vraagt Leoniek zich af:
‘Heeft praten over je verlies een houdbaarheidsdatum?’
En zo ja, ligt dat aan onze maatschappij waarin iedereen haast heeft? Of was dit altijd al zo?
Als je zelf je verhaal gaat vergoeilijken
Vervolgens schrijft Leoniek iets dat mij erg trof, namelijk dat mensen die rouwen zelf alvast dingen gaan zeggen als: ‘Ach, het zal wel beter worden.’ Ik vind dit erg herkenbaar. Soms wil je het als het ware ‘voor’ zijn. Om niet vervelend of lastig te zijn, zeg je zelf maar vast dat het wel zal overgaan zodat je omgeving het niet tegen je gaat zeggen. Een verklaring heeft Leoniek hier niet voor. Zelf lijkt mij dit een gevalletje van een bepaalde boodschap hebben ingeslikt. En als je dat eenmaal hebt gedaan, dan biedt niet alleen je omgeving je geen ruimte (meer) voor je verhaal maar jijzelf ook niet! Verderop in het boek schrijft Leoniek:
‘Zelden ziet men dat de rouwende na twee jaar het nog steeds heel zwaar heeft. Je hebt dan namelijk allang afgeleerd te laten zien hoe je je voelt.’
‘Is dat cynisch?’ vraagt Leoniek. ‘Misschien, maar helaas waarschijnlijk heel herkenbaar,’ geeft ze zelf het antwoord.
Lekker dan.
Hoe zijn jouw ervaringen met praten over je verlies?
