Soms voelt het alsof er twee versies van mij zijn.

Er is de verstilde, verdrietige versie.

Dat is mijn echte ik.

Een sociale versie

Maar daarnaast is er ook een sociale versie. Die versie begroet mensen enthousiast en maakt geïnteresseerd een praatje. In zijn boek Rouw in de tijd beschrijft Marinus van den Berg dit als een soort splitsen:

‘Naar buiten toe lijk je de oude, maar binnenin is het chaos.’

De sociale versie is veiliger

De sociale versie van mezelf vind ik handiger en praktischer dan de verstilde en verdrietige versie. Ik haal in de buitenwereld liever mijn sociale versie voor de dag. ‘Dat is voor iedereen fijner,’ denk ik dan bij mezelf.

‘Dat is beter dan daar ongemakkelijk en verdrietig staan zwijgen.’

Het is zowel een soort zelfbescherming als bescherming van de ander.

Dan hoeven ze tenminste niet snel de straat over te steken als ze mij zien aankomen ; )

Doen alsof lijkt soms makkelijker

In haar boek Moving on doesn’t mean letting to, noemt Ginna Moffa het sociale masker dat we vaak opzetten ‘performative emotions’. Ze schrijft:

‘Ironically, performing emotions we’re not feeling sometimes seems easier, or at least less likely to result in others judging us negatively and maybe even rejecting us.’

Maar steeds vaker voel ik weerzin tegen mijn sociale versie. Dan voelt ze onecht en heb ik simpelweg de energie niet om haar te activeren.

Gina Moffa: eerlijk zijn vraagt veiligheid

Op de lange termijn leidt zo’n sociaal masker tot onechte relaties en verlies je het contact met jezelf, aldus Gina Moffa. Ze benadrukt dat je recht hebt op je gevoelens. Doe ze niet af als ‘onzin,’ of als ‘een beetje overdreven.’ Gina wijst er op hoe wonderlijk het is, dat als je een groot verlies hebt in je leven je meer bezig bent met het andere mensen makkelijker maken dan met zelfzorg:

‘We’re experiencing some of the most intense emotional pain we’ve ever experiences, and we’re focused on making other people comfortable? Yikes.’

Hoe kun je eerlijk(er) zijn?

Het begint volgens Gina Moffa allemaal met eerlijk zijn tegen jezelf als het gaat om de vraag:

‘Hoe gaat het met je?’

Stop even, en denk erover na voordat je automatisch zegt: ‘Prima.’ Hoe gaat het echt met je? Als je zelf weet hoe het met je gaat, is de volgende stap een eerlijk antwoord geven aan andere mensen.

N.B.  Gina gaat er gemakshalve wel even uit dat je wéét hoe het met je gaat. En dat is vaak lastiger dan het lijkt!

Tot slot

In het dagelijks leven vind ik het toch wel zo handig en praktisch om vooral mijn sociale versie te zijn! Er is een tijd en plaats voor alles. Als ik bijvoorbeeld in de supermarkt iemand tegenkom, is mijn sociale versie gewoon veel handiger en prettiger voor iedereen.

Dat heet het sociale leven.

David Kessler schrijft hierover in zijn boek Finding Meaning:

‘There’s a time and a place for every conversation. Not every situation deserves our grief story.’

De kwetsbare, verstilde kant kan op andere momenten ruimte krijgen.

En dat is prima.

Leestips

• Continuing bonds
• De mensen van voorbij