Aanwezig door afwezigheid

Elke dinsdag rond de klok van half zes belde ik met mijn dochter Lucy. Dat deden we met videobellen via Whatsapp. Als het nu dinsdag is en ik zie dat het bijna half zes is, dan krijg ik het gevoel: ‘Ik moet Lucy bellen!’ ‘Ik moet Lucy bellen!’ Dus dat doe ik dan ook maar….

Van een dierbare vriendin kreeg ik bovenstaand boek: Op pad met verdriet. Ik vind het plaatje op de cover echt prachtig. Verdriet draag je altijd bij je In deze tekening zie ik twee dingen weerspiegeld: dat je verdriet altijd bij je hebt, maar ook dat er een manier is om dat draaglijker te maken. Dat…

‘Remember that turning away from your pain when your pain is too big for the situation is a kindness. It’s a way to tend to yourself with love and respect. Get yourself through the flood of emotions as best you can, and come back to your pain when you have the resources and capacity to…

In één van de vele podcasts over rouwen die ik luister tijdens mijn dagelijkse hardlooprondje, hoorde ik zeggen: ‘Na een jaar rouw, kom je in de kou.’ Ik vermoed dat dit verwijst naar het idee dat als er een jaar verstreken is sinds het verlies van je dierbare, het wel weer gaat. Dat je klaar…

Ik voel het letterlijk knagen en branden in mijn buik… Het verdriet om Lucy. Soms is de pijn bijna ondraaglijk. Hij is er altijd. Eventjes soelaas Hardlopen helpt een beetje. Dan verdwijnt de pijn even wat naar de achtergrond en haal ik opgelucht adem. Dan is het als een wee die haar hoogtepunt bereikt en…

Als ik ’s ochtends mijn ogen opsla, voel ik het meteen in mijn buik. De pijn vanwege mijn dochter Lucy. Het liefst doe ik mijn ogen snel weer dicht. Maar dan is het al te laat. Ik ben wakker. via GIPHY ‘Guten Morgen meine Sorgen, sind Sie auch schon wieder da?’ En zo ook mijn…