Rouw als je schaduw

In haar boek Casper, waarin psychiater Uus Knops haar rouwproces om haar broer Casper deelt, beschrijft ze rouw als een schaduw.

Rouw als je schaduw

Net als een schaduw zit rouw altijd aan je vast. Je kunt er niet omheen, en je kunt haar niet ontlopen.

Waar je ook gaat, daar is ook je schaduw en je rouwpijn.

Soms ligt je schaduw voor je, soms achter je. En soms is je schaduw heel groot en soms juist klein. Zo is het ook met de pijn om je verlies. Het is op verschillende manieren aanwezig, maar je kunt er nooit van loskomen.

Samenvallen met je schaduw/rouw

Volgens Uus Knops is er één schaduwpositie waarbij je samenvalt met je schaduw. Dat is als het spotlicht recht boven je staat. De schakelaar van dat spotlicht kun je tot op zekere hoogte zelf controleren. Op bijvoorbeeld een verjaardag kun je ervoor kiezen dat spotlicht aan te zetten, en samen te vallen met je pijn en verdriet. Uus Knops schrijft heel treffend: ‘

‘Dan voel ik de pijn tot in mijn diepste wezen, dan bén ik pijn en verdriet.’

Maar soms springt dit spotlicht ook wel eens spontaan aan, getriggerd door een geur, muziek of een spontane herinnering. En dan komt het niet altijd goed uit!

Dan denk ik aan Lucy

Voor mij is het eind van elke dag een moment om het spotlicht boven mij aan te zetten en samen te vallen met mijn verdriet. Om zes uur kijken mijn man en ik samen het nieuws, en als het weer het toelaat wandelen we samen naar ‘de beek’. Daarna heb ik de woonkamer voor mijzelf en ga ik met een boek op de bank liggen, en luister ik naar muziek.

Vanaf mijn plek op de bank kijk ik uit op de foto van Lucy. Dan laat ik mezelf overspoelen door de muziek, gedachten aan Lucy en herinneringen. Dan ga ik met heel mijn wezen naar mijn dochter en voel ik hoeveel ik van haar houd.

Dan voel ik me dicht met haar verbonden.

En dat maakt het verdriet dat ik dan dus juist heel erg voel, draaglijker en milder!