Hoe overleef je het 1ste jaar als je kind overlijdt?
Last updated on december 10th, 2023 at 10:49 am
Hoe overleef je het eerste jaar na het overlijden van je kind?
Mijn eerste impuls is om te antwoorden:
‘Niet.’
Dat overleef je niet.
Daarvoor is het te erg.
Maar wie is dan de Nicole die rondloopt?
Die leeft?
‘Elvis has left the building’
Een deel van mij is er niet meer.
Dat is de Nicole die niet wist wat haar boven het hoofd hing.
Maar er is ook de Nicole die na haar derde kopje koffie opstond om weer aan het werk te gaan.
Die haar mail ophaalde.
En toen het eerste signaal kreeg dat er iets helemaal mis was.
Die Nicole belde de politie.
Nicole has left the building
Maar het andere deel checkte uit.
Die Nicole has left the building.
En ze is nog niet weer teruggekomen.
Ze is gestold in de tijd.
Ze zit nog steeds (veilig) koffie te drinken op woensdagmorgen 10 augustus 2023.
Het deel dat probeert te overleven
Het deel dat overleeft doet dat zo:
- Ze realiseert zich dat haar andere kinderen en man net zo belangrijk zijn als het kind dat er niet letterlijk meer is.
- Ze gaat elke dag hardlopen omdat dat goed is voor lichaam en geest, ook al wil ze niet.
- Ze gaat naar haar leesgroepen.
- Ze leest boeken over rouw op zoek naar wat houvast in dit bizarre land van rouw.
- Ze houdt een rouwdagboek bij.
- Ze luistert naar muziek en laat de tranen komen.
- Ze zoekt contact met Lucy.
- Ze houdt zich vast aan de warmte en steun van haar omgeving.
Het verlies zal altijd moeilijk blijven maar krijgt ooit een plekje!
Ik heb zoveel respect voor je, Nicole, voor hoe jij je door dit immense verdriet en verlies heen worstelt, in alle kwetsbaarheid en openheid. En toch in het vertrouwen (tenminste dat meen ik te voelen) dat er ergens aan het einde van die hele lange tunnel een spoortje licht gloort. Een jaar voorbij, een jaar al, en een jaar pas. Sterkte, ik denk regelmatig aan je. Liesbeth
Dankjewel Liesbeth, dat vind ik heel fijn om te lezen.
Heel veel liefs! ❤️
Misschien dat je door dit te delen anderen kunt helpen
Dat zou ik fijn vinden Izerina.
Beter kun je het denk ik niet verwoorden. Ik heb bewondering voor hoe je het doet.
Heel erg knap van je dat je toch dingen oppakt. Ik kan me goed voorstellen dat je een stukje van jezelf bent kwijtgeraakt.
Ik had een stukje uitgeknipt uit de krant, uit een interview met een ouder die een kind verloor:
“Kun je zo’n verlies ooit verwerken”?
“Nee, wij spreken ook niet over verwerking. Dat doet denken aan gesnoeide takken, die je in
een versnipperaar stopt, om ze te laten verdwijnen. Dat kan niet. Je kunt het niet afsluiten. Rouw is nooit klaar, zeker niet bij een kind. Je kunt die hooguit verweven in je leven”.
Dat zegt alles, eigenlijk.
Ja, dit gaat niet ‘over’.
Dit lijkt me het ergste wat je kan overkomen. Een kind of kleinkind verliezen. Wat je schrijft raakt me recht in mijn hart. Heel erg veel sterkte toegewenst! Veel liefs Atie
Dankjewel Atie. Het is en was altijd mijn grootste schrikbeeld inderdaad. En dat is het voor iedere ouder denk ik.
Ik heb geen woorden, maar weet dat ik aan jou en je naasten denk !
veel sterkte gewenst
Soms deelt iets je leven in voor en na en het wordt nooit meer zoals voorheen. Wel milder wat verdriet betreft en soms ook een soort gelukkig voor zover dat kan, maar nooit meer zoals daarvoor. Je bent een ander mens geworden en het voelt inderdaad alsof er een deel van je stuk of weg is. En dat klopt ook.
Ik leef met je mee en ik hoop dat er ook voor jou in de toekomst wat bevrijding van de ergste pijn komt.
Dat hoop ik ook Rianne.
Iemand van eigen bloed en vlees verliezen is het meest pijnlijke wat je kan overkomen.
Overleven, je zal wel moeten voor de rest van het gezin, maar het gemis blijft. Hans
Gestold in de tijd. Dat zinnetje zegt alles. Wat een verdriet
Duizend goede wensen
Wat heb je dit intens geschreven. Een stukje van je dat verdwijnt… Heel veel sterkte!
Ik kan en wil het me niet voorstellen. Ik zou deels zelf doodgaan als een van kinderen zou wegvallen. Sterkte.
Mooi en eerlijk geschreven. Het lijkt mij het moeilijkste wat er is.
Mijn motto is altijd ‘alles komt goed’ maar dit komt niet meer goed. Maar je moet door. Ik heb geen idee hoe je het doet, maar je doet het. En dat vind ik echt razend knap. Dikke knuffel voor jullie!