Rouw en verdriet als metgezel: Donna Ashworth
Donna Ashworth is een populaire Schotse dichteres en schrijfster. Ik kom regelmatig gedichten van haar tegen in dit Land van rouw. Ze wordt vaak genoemd en geciteerd : )
Zo kon het gebeuren dat ik haar gedicht I grew a life around my grief tegenkwam.
Het trof me, want in dit gedicht beschrijft Donna Ashworth rouw en verdriet als een metgezel. Donna Ashworth beschrijft hoe ze ruimte voor Verdriet maakt, en er als het ware vrienden mee wordt.
I grew a life around my grief-Donna Ashworth
I grew a life around my grief
despite its daunting size
I moved my things to fit it in
and listened when it sighed
I threw my windows open
to bring it nurturing sun
even grief needs daylight
and often craves a little fun
I washed my grief with care
I spoke to it of you
I brought it out to roam the park
the way you’d often do
this grief is quite the lodger
we’ve fallen into step
we mooch around like soulmates
in work, in play, in rest
and when the days feel light
grief lingers by the door
afraid he can’t accompany me
afraid he’ll be a bore
but in my heart I make a space
and bring him for the ride
together we walk side by side
I see no need to hide
I grew a life around my grief
I made a home for two
for now this grief’s a part of me
the me who’s missing you.
~ ‘A Life Around’
from ‘Growing Brave‘ by Donna Ashworth ~ Donna Ashworth
Zo wordt verdriet een goede metgezel in Het Land van Rouw.
Ze is het deel van mij dat Lucy mist.
En dat deel is eigenlijk van harte welkom.
O wat een prachtig gedicht. Heel ontroerend.