Is het een goed idee om foto’s te maken van de overledene?

Van zowel mijn vader als van mijn dochter Lucy heb ik foto’s gemaakt na hun overlijden. En ik ben heel blij dat ik dat heb gedaan. Het zijn foto’s die ik met niemand deel, en die ik puur voor mezelf heb gemaakt. Ze helpen me onder andere om tot me te laten doordringen dat ze echt dood zijn….

Foto overledene

In de Victoriaanse tijd (19e eeuw) was het heel gewoon om foto’s te maken van dierbare overledenen. Sterker nog, ze werden in overleden toestand op de foto gezet in bijvoorbeeld een familieportret. Dergelijke foto’s heb ik eerlijk gezegd altijd een beetje luguber en eng gevonden. Maar zoals ik hierboven al schreef, heb ik zelf dus ook foto’s gemaakt van Lucy en mijn vader.

Waarom ik foto’s maakte van Lucy

Een belangrijke reden om foto’s te maken van Lucy was de gedachte dat die foto’s me later zouden kunnen helpen. Het was alsof een deel van mij alvast rekening hield met wat er nog zou komen, en dingen bedacht die me dan zouden kunnen helpen. En in mijn achterhoofd zat het idee dat ik dan in ieder geval de óptie van foto’s had later. Zelfs al zou ik er nooit naar kijken, dan had ik ze tenminste. Dat is het voordeel van de digitale camera op smartphones: er gaat niets aan verloren.

Daarnaast was het denk ik ook een manier om Lucy bij mij te houden. Om nog zoveel mogelijk van haar vast te leggen. Bijna als een soort van ‘proviand voor onderweg,’ op mijn reis door Het land van rouw.

Tot slot is het zo dat twee van onze kinderen Lucy liever niet wilden zien. Mochten ze dat nou ooit toch betreuren, dan heb ik, als ze dat willen, de foto’s van Lucy na haar overlijden.

Ik ben blij dat ik foto’s heb gemaakt

Ik ben het therapeutische deel van mezelf dankbaar dat ik foto’s van Lucy heb gemaakt, want alleen al het idee dat ze er zijn geeft me een gevoel van rust. Een gevoel van Lucy bij mij kunnen houden. En weet je? De foto’s laten me zien dat het echt waar is. Soms voelt het toch nog weer onwerkelijk. En het is niet zo dat ik mezelf dan graag pijn doe door mezelf te confronteren met de pijnlijke realiteit, maar toch. Het is goed dat die foto’s er zijn.

Bevestiging dat foto’s maken een goed idee is

Ik vond bevestiging voor mijn gevoel dat het een goed idee was om foto’s te maken van Lucy in dit filmpje van dr. Sarah Kerr. Zij begeleidt stervende mensen en hun families. In dit filmpje stelt ze de vraag:

‘Is het een goed idee om foto’s te maken van je overleden dierbare?’

Zoals zo vaak, is het antwoord: dat hangt ervan af of het bij jou past. Maar vervolgens noemt dr. Kerr alle voordelen van een foto. En dan kom je ook weer dat principe tegen dat Mary O’Connor Frances in haar boek noemt: je hersenen moeten geüpdate worden, en dat gaat niet zonder slag of stoot. Een foto kan hierbij helpen. Als het bij je past, tenminste. Hieronder het filmpje:

Wat zijn jouw ervaringen met foto’s van een overledene?