Rouw om een kind: Ik rakel niks op!
In de podcast Hart tegen hart, praat Bert van Leeuwen met Marleen en haar man André over het onverwachte overlijden door een ongeluk van hun 16-jarige dochter Lonneke. De rode draad van het gesprek is de vraag: hoe overleef je als stel het overlijden van je kind?
Rouw om een kind: wat mij trof
Wat mij erg trof in deze podcast was Marleens drang om onmiddellijk naar haar dochter toe te gaan. Daarin herkende ik mijn verlangen op 10 augustus dat ik direct naar Lucy wilde, maar dat de politie maar bleef zeggen dat ik moest wachten. Marleen:
‘Als jij als ouder hoort, er is iets met je kind, eerste gedachte is: je wilt naar je kind toe. Het enige dat je wilt op dat moment is zo snel mogelijk naar je kind. (…) Wat er dan gebeurt, je gaat in de actiestand. Want het besef is er niet. Dat is naar je kind toe, zien. Niet eens beseffen wat je ziet.’
Tweeëneneenhalf jaar later kijk ik met plotseling nieuw begrip en mededogen naar mijn reactie van toen. Een beetje verontwaardigd zei ik tegen mijn man:
‘Zie je nou wel! Dat was dus heel normaal!’
Het illustreert hoe de verhalen en ervaringen van anderen helpend kunnen zijn om eigen wonden te verzachten en misschien een klein beetje te helen.
Het is geen oprakelen als het nooit weg is
Verder trof me Marleens opmerking dat ze het overlijden van haar dochter niet ‘oprakelt,’ omdat het simpelweg nooit weg is!
Hart tegen hart luisteren
Je kunt het verhaal van Marleen, Jan, Niek (zoon) en Lonneke lezen en luisteren via deze link. Het gesprek duurt 30 minuten.
Natuurlijk wilde je onmiddellijk naar haar toe! Dat kan ik helemaal meevoelen.
♥️
Hartverscheurend hoe dit beschreven wordt, dat je bij alles wat je doet en zegt ook de hele tijd denkt: mijn kind is dood. Heel aangrijpend.