Kerstmis 2024

‘So this is Christmas,’ zong John Lennon en vervolgde enigszins verwijtend: ‘And what have you done?’ Nou, dat zal ik je vertellen John: Ik heb geprobeerd overeind te blijven nadat mijn grootste nachtmerrie waarheid werd:

Ik ben een kind verloren.

Het kan mij nog steeds verbijsteren als ik het type. Dat kan toch zeker niet waar zijn? Maar goed, daarmee leven is dus ‘what I have done’.

So this is Christmas

Nu is het dus Kerstmis. De tijd van vrede op aarde, liefde, gezelligheid, samenzijn, genieten en leuke dingen doen. En dus ook de tijd van ontregeling. Voor iemand die zich graag vasthoudt aan ritmes, regelmaat en routines is dat al best een uitdaging, laat staan na het verlies van een kind. Mijn belangrijkste doel is dan ook ‘overeind blijven.’

Het duale rouwmodel: verliesgericht en herstelgericht rouwen

En hierbij komt het zogenoemde duale rouwmodel van pas. Bij dit model gaan ze ervan uit dat verdriet en de goede momenten van het leven herkennen hand in hand kunnen gaan. Enerzijds zal ik Lucy missen en de pijn voelen van de lege plek op de bank waar ze altijd zat. Anderzijds ben ik dankbaar voor de aanwezigheid van mijn andere kinderen, en natuurlijk mijn man. En ook al valt de routine van een ‘gewone woensdag,’ weg, we hebben gelukkig als gezin een routine voor Eerste Kerstdag.

Kerstmis 2024

En die ziet er ongeveer als volgt uit:

• Bed afhalen omdat het woensdag is ; )
• Mijn dagelijkse hardlooprondje + meditatie.
• De rollade aanbraden en daarna in de slowcooker doen. Ik ben blij te kunnen schrijven dat dit mijn enige bijdrage hoeft te zijn aan de kerstdis. Mijn man vindt koken wel leuk, en neemt dat graag op zich.
• Om 10 uur koffiedrinken samen en de cadeautjes voor Kerst openen. Maar voordat we dat doen eerst een moment van stilte waarbij we allemaal even met onze gedachten naar Lucy gaan.
• Om 12 uur lunch met pasteitjes met ragout.
• Wandelen met mijn man. (Dat deed ik altijd met Lucy)
• Met het gezin een film kijken. Mijn man en ik drinken daarbij Glühwein en de kinderen warme chocolademelk met slagroom en smarties. Ook al zijn ze twintig, dat vinden ze nog steeds lekker : )
• Mijn man gaat koken, en ik hoop dat ik een boek kan lezen, of misschien toch even werken.
• Bed opmaken omdat het woensdag dag is.
• Rond een uur of vijf gaan we eten.
• Na het eten gaat iedereen wat voor zichzelf doen.

Tot slot: ik hoop dat Lucy erbij is

In de rust en stilte van deze Eerste Kerstdag hoop ik dat we Lucy bij ons mogen voelen. En natuurlijk zal ik ook aan mijn vader denken.

‘Hoi pap, ben jij er ook? Geef je Lucy een dikke knuffel van me?’