Mijn vader is overleden. Dag papa.
Last updated on september 16th, 2024 at 12:58 pm
Weten jullie nog mijn blogpost over mijn filosofische gesprekken met mijn vader? Ik herinner me dat een aantal van jullie reageerden met een verlangen.
Een verlangen naar jullie vader.
Dat heeft mij nog eens extra doen beseffen hoe kostbaar en fijn die gesprekken waren.
Mijn vader is overleden
Deze week is mijn vader overleden. Zeven jaar geleden kreeg hij de diagnose kanker. We zijn heel dankbaar voor de goede jaren die we daarna toch nog kregen. Ik had het privilege dat ik erbij was toen hij zijn laatste adem uitblies…
Ik ben heel verdrietig, maar vind onder meer troost in onderstaand gedicht:
Wat is sterven?
‘Ik sta aan de kust.
Ik zie een schip met volle zeilen dat uitvaart naar de blauwe oceaan.
Hij is schitterend en vol kracht en ik sla hem gade totdat hij uiteindelijk niet meer is dan een wit wolkje,
daar waar de zee en de lucht samenkomen en in elkaar overgaan.
Dan zegt iemand naast me: “Kijk! Hij is weg!”.
Hij is niet meer te zien.
Zijn mast, romp en rondhout zijn nog net zo groot als toen hij bij mij wegging
en hij is nog net zo goed in staat zijn levende lading naar zijn haven van bestemming te varen.
Zijn kleiner geworden formaat zit in mezelf, niet in hem.
En op precies hetzelfde moment waarop iemand naast me zegt: “Kijk! Hij is weg!”,
zijn er aan de andere kant ogen die hem zien komen
en andere stemmen die de blijde roep overnemen: “Daar komt hij!”
En dat is sterven…’
[Bishop Brent]
Zaterdag: een kaarsje op Huisvlijt voor mijn vader
Op zaterdag is de afscheidsviering. Die dag zal ik op Huisvlijt ’s ochtends een kaars plaatsen voor mijn vader.
De middagposts vervallen vandaag en morgen.
En dan tot slot, uit naam van mijn vader, zijn groet onder zijn emails aan mij:
(((((xxxxx)))))
P.S. Ik doe vanmorgen wel mijn ‘blogrondje,’ want het ritme en de routine troosten mij…
