Mijn vader zit in een doos.

Het klinkt als de titel van een kinderboek.

Mijn vader zit in een doos

Na zijn crematie konden we hem in deze doos ophalen. In eerste instantie had mijn moeder het plan hem in een mooie urn te doen. Ze kocht bij de kringloop een mooie pot, en liet daar door een handige kennis een mooie deksel voor maken. Dezelfde kennis die ook de doodskist heeft getimmerd.

Maar vervolgens voelde het niet goed om hem in die pot te doen.

Zo’n pot is veel te dicht

Veel te beperkend en beklemmend.

Nu gaan we mijn vader uitstrooien op een betekenisvolle plek.

Dan zit mijn vader niet meer in een doos.

Dan is hij overal.

Eigenlijk is hij dat nu al.