Ook al zie je iets niet

… dat hoeft altijd niet te betekenen dat het er niet meer is.

Toch?

Tijdens een hardlooprondje op woensdagochtend hing er mist. De bovenkant van bovenstaande boom werd daardoor onzichtbaar. Maar ik weet dat hij er nog wel degelijk is.

Werkt het ook zo bij mensen?

De aanblik van die boom deed me aan mijn dochter Lucy denken.

Zou het kunnen dat ook zij ‘ergens’ nog wel is?

Ook al kan ik haar met mijn gewone mensenogen niet meer zien? Mijn jongste dochter Teuntje kwam met het gedicht ‘Death is nothing at all‘ voor Lucy’s afscheidsdienst. Een dierbare vriendin las het voor. De verdwenen bovenkant van de boom deed me aan dit gedicht denken.

Death is nothing at all – Henry Scott Holland

‘Death is nothing at all.
It does not count.
I have only slipped away into the next room.
Nothing has happened.

Everything remains exactly as it was.
I am I, and you are you,
and the old life that we lived so fondly together is untouched, unchanged.
Whatever we were to each other, that we are still.

Call me by the old familiar name.
Speak of me in the easy way which you always used.
Put no difference into your tone.
Wear no forced air of solemnity or sorrow.

Laugh as we always laughed at the little jokes that we enjoyed together.
Play, smile, think of me, pray for me.
Let my name be ever the household word that it always was.
Let it be spoken without an effort, without the ghost of a shadow upon it.

Life means all that it ever meant.
It is the same as it ever was.
There is absolute and unbroken continuity.
What is this death but a negligible accident?

Why should I be out of mind because I am out of sight?
I am but waiting for you, for an interval,
somewhere very near,
just round the corner.

All is well.
Nothing is hurt; nothing is lost.
One brief moment and all will be as it was before.
How we shall laugh at the trouble of parting when we meet again!’

Ik hoop zo dat het van toepassing is…