Web Analytics
 

Reacties

Hoe kan het dat ik me daar nog druk over maak?! — 23 reacties

  1. Ik denk inderdaad dat je dan in zo’n basis beleefdheid terugvalt. Je vasthouden aan basis omgangsvormen. P.S. Ik krijg je cookies-melding niet weggeklikt. Hij blijft in beeld hoe vaak ik ook Close and Accept aanklik.

  2. Ik denk ook dat dat een plausibele verklaring is, die van de voorganger. Ergens zijn je ‘vaste patronen’ dan nog het enige ‘normale’ en dus val je daar dan op terug, denk ik.

  3. Interessante observatie, Nicole. je zou denken dat je op zo’n moment wel wat anders aan je hoofd hebt dan koffie zetten. Toch kan ik me heel goed voorstellen, dat je als mens onbewust het onheil tijdelijk op afstand wilt houden door ‘gewoon’ te doen.

  4. Volgens mij ook. Je grijpt terug op je bestaande zekerheden, misschien wel uit een soort oer-aangeleerd principe, als ik nu maar doe alsof er niks aan de hand is, doen jullie dat misschien óók en is het gewoon niet waar. Ik herken dit wel. Als ik iets heel ernstigs heb, ga ik grappen maken, omdat ik dat ernstige gewoon niet aankan. Logisch, onze geest is niet ingesteld om tussen aardappelen koken en tv te kijken te horen dat je kind er niet meer is. Dus “ontsnapt” die geest naar het normale in de hoop dat de anderen dan ook weer normaal doen.
    Dapper dat je dit vertelt!

  5. Dat is vast de verklaring. Vaste patronen bieden houvast in een opeens chaotische wereld.
    Toen mijn zwager was overleden, stond zijn oma de hele dag overhemden te strijken (en mij de fijne kneepjes daarvan bij te brengen). Dat was ook een soort teruggrijpen op normale, dagelijkse huishouddingen. Zij zei ook: “Als alle overhemden gestreken zijn, word ik gek van verdriet.” Dus wij zorgden voor een voortdurende stroom ongestreken overhemden.

  6. Geen idee hoe het werkt. Zal een soort overlevingsstand zijn misschien.
    Wat moet dat vreselijk zijn dat de polite je zo’n bericht komt vertellen. Ik heb wel eens in die richting gedacht als ik over Lucy op je blog las, maar bij mijn weten heb je dat nooit zo letterlijk weergegeven.

  7. De agenten aan je keukentafel zullen je erg dankbaar geweest zijn dat je je zelfbeheersing niet verloor. Het went nooit om zo’n boodschap te brengen, dat is een zeer moeilijke taak. Ik zal nooit de opluchting van de agenten op onze bank vergeten toen ze midden in de nacht zo’n moeilijke mededeling kwamen doen.
    Neem het jezelf dus niet kwalijk dat je aardig en beleefd bleef en je verdriet bewaarde om dat privé te uiten. Sterkte!

  8. Kan hier weinig zinnigs op zeggen.
    Je bent zoals je bent, en daar moet je je niet druk om maken.
    Of wel, als je dat zou willen.
    Ik bedoel, reacties zijn soms impulsief, gewoontes.
    Blokkeringen.

  9. Ik krijg buikpijn als ik daar aan denk, Nicole. Echt. Ik denk dat het zo schokkend en zo erg was, zo niet te overzien dat je misschien onbewust behoefte had aan iets heel simpels om te doen. Koffie zetten of zo. Iets heel normaals. Alsof niet net jullie hele wereld ingestort was.

Geef een reactie

HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Ontdek meer van Reis door het land van rouw

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder