Chronische pijn en rouwpijn
Ik was de vaatwasser aan het uitruimen en dacht aan Lucy. En ik voelde die bekende pijn in mijn lichaam. Terwijl ik de schone kopjes in het keukenkastje zette realiseerde ik me:
Ik heb eigenlijk altijd pijn.
Chronische pijn
In mijn buik woelt permanent de pijn om het verlies van Lucy. Soms is hij even wat minder, maar hij is er altijd. De pijn is een constante metgezel, bijna een kameraad.
Die rouwpijn is de achterkant van mijn liefde voor Lucy.
En hoewel de rouwpijn pijn doet, voelt hij als een verbinding met Lucy en zou ik hem op die reden geloof ik toch ook niet willen missen.
Rouwpijn: oproep tot zelfzorg
Volgens Belgische psychiater Uus Knops is rouwpijn onontkoombaar. Sterker nog, volgens haar heeft rouwpijn een functie. Het is een signaal dat er iets aan de hand is dat aandacht nodig heeft.
Rouwpijn is volgens haar een oproep om voor jezelf te zorgen.
Dat probeer ik nu meer te doen.
Door beter naar mezelf te luisteren en me terug te trekken in rust en stilte.
Rouwpijn vind ik er een mooi woord voor. En eigenlijk is het dan dus ook heel logisch dat je goed voor jezelf gaat zorgen, want dat doe je als je pijn zou hebben aan een gebroken been ook…
Wat naar voor je dat je altijd pijn hebt. En ja, ik kan me er iets bij voorstellen dat je die pijn ergens ook koestert. Toch hoop ik voor je dat jouw verbinding met Lucy in de toekomst niet langer zo pijnlijk zal voelen, maar getransformeerd mag worden in iets anders. Maar dat vraagt dat je diep naar binnen gaat kijken en voelen bij jezelf, en daarvoor heb je rust om je heen nodig. Dus volgens mij ben jij heel goed bezig!
❤️