Eén van de naarste dingen die iemand ooit tegen me zei
Eén van de naarste dingen die iemand ooit tegen me zei na het overlijden van mijn dochter Lucy is:
‘Dat verhaal heb ik al een keer gehoord.’
Nou denk je misschien:
‘Hoezo is dat naar?! Daar is toch niets mis mee?’
Maar ik wilde zo graag mijn verhaal van die woensdag 10 augustus 2024 vertellen. En die woorden sneden me de pas af.
Ik zweeg een beetje beschaamd.
Steeds opnieuw je verhaal mogen vertellen
Elke keer dat ik het verhaal van Lucy mag vertellen is het alsof ik opnieuw de puzzelstukjes leg. Want een onbegrijpelijke puzzel blijft het. Mijn verhaal vertellen helpt. Ik vind het fijn als ik het mag vertellen. Zeker als ik het gevoel krijg dat iemand oprecht geïnteresseerd is en alle tijd wil nemen om te luisteren. Geestelijk verzorger Marinus van den Berg schreef ooit het gedicht Luisteren is al voldoende:
Luisteren is al voldoende
‘Je denkt misschien dat je wat moet zeggen
Je denkt misschien dat je me moet opvrolijken
Je wilt me misschien weer zien lachen en genieten
Je denkt misschien dat je moet troosten en adviseren
Wat ik vraag is dit:
wil je nog eens
en nog eens
luisteren naar mijn verhaal
naar wat ik voel en denk
je hoeft alleen maar stil te zijn
mij aan te kijken
mij tijd te geven
je hoeft mijn verdriet zelfs niet te begrijpen
maar als het kan
slechts te aanvaarden
zoals het voor mij voelt
je luisterend aanwezig zijn
zal mijn dag anders maken.
Op verhaal komen
In de podcast Cadeautje verpakt in prikkeldraad benadrukt klinisch psycholoog en rouw deskundige Manu Keirse het belang van mensen de kans te geven hun verhaal meerdere keren te vertellen.
‘Nooit aan mensen te zeggen, je hebt me dat al eens verteld. Soms hebben ze nood om dat voor de tiende keer te kunnen vertellen. En pas dan komt het hele herstel.’
Het doet me denken aan de uitdrukking ‘op verhaal komen’. Dat betekent zoveel als ‘uitrusten, weer op krachten komen’. Maar soms denk ik dat het ook letterlijk ‘op verhaal komen’ is, in de zin van je verhaal mogen vertellen. Net zo lang totdat je het verhaal hebt verweven met jezelf, en het onderdeel van je levensverhaal is geworden.
N.B.
Let wel, ik blijf er een groot voorstander van om als rouwende mededogen te hebben voor je omgeving. Voor hen is het ook niet makkelijk.
Leestips
- De vreugde van luisteren van Marinus van den Berg
- Blijf hun naam noemen
❤️
Als je iemand anders een verhaal vertelt, vertel je het ook eigenlijk (hardop) aan jezelf. En o, vreselijk als iemand dan zegt “dat heb ik al een keer gehoord’. Au!
Ik snap het wel. Het schijnt een soort traumaverwerking te zijn om steeds opnieuw (hetzelfde) verhaal te vertellen. En ik vind die opmerking ook echt heel bot!
Een tijdje terug hebben zijn we een familievriend verloren. We zijn nu al even verder maar …
De laatste groet was verschrikkelijk, in tranen ben ik naar buiten gespurt…
Maar ik begrijp je volledig. Wij houden heel close contact met de familie die ook liet weten ‘ik heb zoveel te vertellen’. Dus het belang van luisteren is zo groot.
Oef, dat is inderdaad een pijnlijke reactie, het kwam er vast onverwacht zo uit.
Je verhaal vertellen is uitdrukking geven aan wat er binnenin je leeft. Het kan heel veel spanning weghalen om je verhaal keer op keer te doen.
Uitdrukking geven kan ook via schrijven. Of via tekenen, muziek of beeldhouwen.
“Dat verhaal heb ik al een keer gehoord.” Wat een rare opmerking! Pijnlijk…