Wat doe je met de as na de crematie?
Wat doe je met de as van je dierbare na de crematie? De as van mijn vader hebben we een jaar na zijn overlijden uitgestrooid op een speciale plek in onze tuin. Maar mijn dochter Lucy kan ik nog niet zover loslaten. Zij is veilig bij ons thuis. In wat ik mijn Kastje van verdriet noemde, maar wat ik nu liever mijn Kastje van Lucy noem.
Wat doe je met de as na de crematie?
In het boek Het is allemaal liefde struikelt Anne Strik over de termijn van dertig dagen voordat je de ‘asbus’ mag ophalen bij het uitvaartcentrum. Ze schrijft dat heel naar voelde om haar zoon Jorrit daar achter te laten. Eenmaal thuis zochten zij en haar man de wet op, en lazen hem zorgvuldig door. Er bleek inderdaad in te staan dat je dertig dagen moet wachten na een crematie voordat je de as mag ophalen. Maar de redenen stonden er niet bij. Die vond Anne Strik uiteindelijk op diverse websites van uitvaartondernemingen.
30 dagen wachten voor as ophalen
Daar werden de volgende redenen genoemd:
- Om nabestaanden te beschermen, zodat ze geen overhaaste dingen doen met de as van hun dierbare.
- Onenigheid in de familie over de asbestemming
- Er is een justitieel onderzoek nodig. Bijvoorbeeld vanwege een onnatuurlijke doodsoorzaak.
Anne vond de eerste en vaakst genoemde reden enorm betuttelend, en werd er strijdbaar van. Zij en haar man dienden een verzoek in bij de Officier van Justitie dat ze de as van hun zoon Jorrit sneller dan 30 dagen wilden hebben. De dag na het indienen van hun verzoek werden ze gebeld door het Openbaar Ministerie en hadden een fijn gesprek. Daarna volgde de goedkeuring.
De dertig dagen en ik
Mijn man en ik hebben ook dertig dagen moeten wachten, maar ik heb daar eigenlijk niet zoveel over gedacht. We waren nog helemaal confuus van wat er allemaal was gebeurd. Zelfs als we bezwaar hadden gehad tegen dertig dagen wachten, dan weet ik nog niet of we in staat waren geweest om de bureaucratie aan te vechten. Niettemin is het mooi dat die mogelijkheid er is.
De as van je dierbare
Voor mij voelt het nu goed dat Lucy bij ons thuis is. Maar voor wie wil, zijn er talrijke manieren om iets met de as van je dierbare te doen.
- Je kunt de urn met de as van je dierbare in een zogenoemde urnenmuur zetten. Het mooie daaraan lijkt me dat je dan net als bij een graf een plek hebt om naartoe te gaan.
- Je kunt de as uitstrooien
- Je kunt as verwerken in een sieraad
- Hij kan verwerkt worden in een steen
- Je kunt de as zelfs gebruiken voor een tattoo
- Verwerken in een beeldje
Hoe ga jij om met de as van je dierbare of de begraafplek?
Toen wij bij onze zoon hoorden dat het dertig dagen zou duren voordat we de as op mochten halen, vonden we dat in eerste instantie best lang. Maar achteraf gezien was het toch wel fijn zodat we rustig konden nadenken over wat we er mee zouden doen. We zochten een mooie urn uit en ik liet een assieraad maken.
De as zelf ophalen vond ik echt een ontzettend moeilijke dag: onze zoon was een pot as op de kast geworden. Het was toch wel zo enorm confronterend!
De urn staat nog altijd op het dressoir en daar zijn kleine sierdoosjes met as van mijn ouders en schoonouders bijgekomen. Toch is het de bedoeling dat de urn later begraven gaat worden in onze tuin. Het is een eco-urn die in de grond zal vergaan.
Het was mijn vaders wens om uitgestrooid te worden. ‘Ik wil niet opgesloten zitten in een urn.’ Zijn as verstrooien, voelde als hem vrijlaten. Hoe verdrietig het ook was, ik vond het ook mooi.
Wat mooi Mirjam:je vader vrijlaten. Zo voelde mijn moeder dat ook met mijn vader.