Ik doe maar wat
Last updated on februari 24th, 2024 at 10:27 am
Ik doe maar wat, sinds het overlijden van onze dochter Lucy.
Want ik weet het allemaal niet.
Rouwen is als gedropt worden in een vreemd en donker land
Het is alsof ik plotsklaps ben gedropt in een vreemd land, waar ik de taal niet ken. En enigszins tot mijn verontwaardiging, is het er ook nog eens stikdonker!
Tastend en dwalend strompel ik er doorheen.
Op zoek naar… ja, naar wat?
Een eind aan de pijn?
Ik weet het niet.
Ik doe maar wat.
❤️
Rouwen is niet een kwestie van een paar dagen of weken.
Rouwen kan maanden en jaren duren.
Misschien komt er wel nooit een einde aan je/de rouwperiode.
Dat moet je “gewoon” accepteren.
Poog antwoorden te vinden op je vragen.
Praat met anderen!
Na verloop van tijd ga je anders met de rouw om.
Zoiets kost eindeloos veel tijd en geduld.
K hoop dat je het ooit een plakje kunt geven.
K wens j(ulli)e allemaal sterkte.
Voor rouwen staat geen tijd , praat erover ook hier op je blog wanneer jij er behoefte aan hebt.
Veel sterkte voor jou en je naasten.
Een wond wordt heel langzaam een litteken, weg gaat het nooit, en dat is goed omdat het betekent dat er liefde was. Hug.
Je brengt je gevoel heel goed onder woorden, en het is zo begrijpelijk allemaal . Een mens is totaal niet voorbereid om met zo’n moeilijke situatie om te gaan, maar je doet wat je kunt! Ik wens je veel steun .
Een mooie omschrijving van je verdriet…ja als er een kind wegvalt is het nog erger.
Je zal je weg wel weer vinden geef het tijd.
Sterkte
Zo herkenbaar, ik doe maar wat, want het leven heeft zijn glans verloren. Het lijkt niet meer wat het was. Alles is dor en doods en niet om aan te zien. Ik kan niet meer genieten van de kleine dingen des levens. Mijn blijdschap is verdwenen. Ik wil alleen zijn met mijn stille verdriet. In mijn dromen wil ik je aanraken, maar telkens glip je door mijn handen en zie ik je niet meer.
Je bevindt je in een diep dal en dat is logisch. Je hebt het ergste meegemaakt wat een moeder kan overkomen, haar kind verliezen. Het doet wat met je, dat is met geen pen te beschrijven. Het heeft dan ook tijd, heel veel tijd nodig om dit te verwerken. Er komt echter een tijd dat de glans weer terug komt in jouw leven en dat je immense zielenpijn plaats gaat maken voor mooie herinneringen, ook al zullen af en toe pijnlijke momenten de kop kunnen opsteken.
Ik zou graag willen dat ik je kon helpen. Maar meer dan een troostend woord en een welgemeende knuffel kan ik je helaas niet bieden.
Heel veel sterkte.
Misschien hoef je niet te weten,wat je doet.En wijst “gewoon”doorgaan met de dagelijkse dingen je op een bepaald moment de weg.
Ik las ergens dat Rouw niets anders is dan Liefde…alleen je voelt de Liefde nog wel maar kunt je geliefde niet meer aanraken.
En een moeder die haar kind verliest, dat is niet hoe het bedoeld is, en tegennatuurlijk.
Dubbele rouw dus.
Meer dan aan je denken, je liefde en steun sturen, en een kaarsje opsteken, kunnen wij niet doen. Het raakt me overigens diep in mijn moederhart (zeker op deze sombere dag, zonder een sprankje zon).
Ik heb bewondering voor je, dat je blijft hardlopen, je huishouden blijft draaien, blijft bloggen, eigenlijk ben je helemaal niet “zomaar-wat-aan-het-doen” maar ben je keihard aan het “overleven” en ik heb daar diepe bewondering en respect voor.
Hier kan ik het alleen maar mee eens zijn. Diepe bewondering en respect voor jou, Nicole.
Hallo lief en mooi mens, ik voel zo met je mee want ook dit ervaar ik elke dag. En toch probeer ik door te gaan omdat ik mijn lieve man dit had beloofd. Maar het is echt heel moeilijk maar ik weet zeker dat je dochter ook zal willen dat je door gaat met de dingen die je wilt doen. Beiden kijken dan ook echt mee vanuit de hemel wat we zoal doen. Elke dag is voor mij een strijd maar met de lieve woorden die ik dan weer op mijn blogs mag ontvangen is ook als een steun voor mij. Wens je ook veel kracht toe en blijf schrijven over je gevoelens want dat helpt je ook door deze moeilijke tijd heen. Net als dat ze mij helpen. Liefs, Tine
Dankjewel voor je lieve woorden Tine! Misschien drinken jouw man en mijn Lucy samen wel een kopje koffie of thee terwijl ze samen op ons neerkijken. Jij ook veel kracht gewenst.
Ik kan je alleen maar sterkte wensen in dit proces…
Dikke knuffel….liefs van mij ❤️
Sterkte Nicole…. Ooit zal het wat lichter worden, maar daar moet je eerst dat donker voor doorworstelen vrees ik. Heel veel sterkte, kracht, liefde en troost gewenst.
Ook ik worstel hier (met een doodzieke broer). Het geeft troost dat je deelt wat er is. Sommige mensen kun je gewoon niet missen. Ik moet steeds denken aan dat liedje van de cd Graceland ‘Losing love is like a window in your heart’
Dankjewel voor je reactie Nans. Dat liedje ga ik eens even opzoeken. En ik wens jou sterkte met je broer!
Ontroerende post met bijbehorend beeld. Je raakt veel lezers. Want hoe ziet dat er nou uit, zo’n groot verdriet. Hoe ga je, kan je en moet je door?
aanvaarden en verwerken…
dat vraagt tijd
sterkte gewenst
Rouwen lijkt me erg moeilijk vooral als het je eigen kind betreft. Wees lief en mild voor jezelf.
Ja, en het kan niet anders dan op je eigen manier. <3
Rouwen is heel intens en iets vreemds. Ik vind dat je het prachtig omschrijft en ik wens je sterkte daar in dat donkere land.
Dankjewel Naomi.
Is je dochter plotseling overleden of was ze ziek? Ik snap het als je het niet wil beantwoorden.
Het was als een donderslag bij heldere hemel Mar. Compleet onverwachts. We zijn als gezin compleet van de sokken geblazen.
Je doet maar wat en dat doe je goed. Er bestaat nu eenmaal geen rouwen voor dummy’s 101 (of zo) al hebben de diverse religies wel een soort rouw handboek.
Take care meisje <3
Maar je doet het goed, vind ik, ook al doe je zomaar wat. Pas goed op jezelf. Dikke knuffel x
Ach Nicole.
Ik vind het al zo knap dat je toch blijft schrijven.
Het is nog maar zo kort geleden.
Kan wel zeggen dat het tijd nodig heeft.
Maar dit verdwijnt niet.
Nooit helemaal.
En dat hoeft ook niet, mag ook niet.
Acceptatie, dat het is zoals het is…
En je zou ook naar een rouwverwerking groep kunnen gaan.
Want erover praten helpt ook om je/jullie uit het doolhof helpen.
Ik wens je kracht .
Dankjewel Anir. Zo’n groep heb ik overwogen inderdaad, en ga ik misschien ook nog wel doen. Ik hoorde dat je dan minimaal een half jaar verder moet zijn.
Jeetje Nicole, ik lees dit nu pas, wat ontzettend verdrietig en ik wil je dan ook heel veel strekte toe wensen.
Rouw voelt als een rauwe open wond.
Meestal heelt het op den duur, maar het litteken blijft.
Met een litteken kun je leven, maar het wordt nooit meer zoals voorheen.
Sterkte.
Och Nicole, ik zou veel willen zeggen, maar ik weet niet wat.
Dikke knuffel en alle goeds dat kan wel!
Kan ook niet anders denk ik! Heel veel sterkte!
Groot gemis en zo veel verdriet. Ik vind je zo dapper doorgaan. Veel sterkte gewenst.
Ik wil jullie hier allemaal nog een keer bedanken voor jullie lieve woorden en medeleven. Zoals Tine hierboven ook schrijft, dat helpt echt!
Mijn dank aan jullie is groot!
Veel moed en liefde voor jou en je gezin. Praat maar vaak over Lucy, zo blijft ze er bij horen.
En : één dag tegelijk, niet te ver vooruitkijken. Er zullen lastige dagen zijn maar ook dagen dat het je beter gaat.
Alles verandert voortdurend, niets is blijvend, ook niet de erg moeilijke dagen