Soms heb ik last van het impostersyndroom als het gaat om rouw.

Wat is het impostersyndroom?

Het impostersyndroom, in het Nederlands bekend als het bedriegerssyndroom, is de angst om ontmaskerd te worden als de bedrieger waarvan je diep van binnen weet dat je dat bent! Meestal gaat het dan bijvoorbeeld om een nieuwe baan of opleiding starten. Daar zal dan blijken dat je het al die tijd ‘gefaket’ hebt!

Maar ik krijg het voor elkaar om me een bedrieger te voelen in het Land van rouw.

Impostersyndroom in Het land van rouw

Als mensen mij met liefde en zorg benaderen, of hun medeleven uitspreken over wat er gebeurd is in mijn leven*, dan heb ik soms het idee dat ik daar helemaal geen recht op heb. Alsof ik ze stiekem voor de gek houd.

Ik herinner me bijvoorbeeld dat ik in februari 2023 een kennismakingsgesprek had voor eventuele deelname aan een lotgenotengroep. Toen ik hoorde dat er maar liefst 6 andere deelnemers waren zei ik ontzet:

‘Wat érg voor die mensen!’

Want dat waren dus 6 mensen die een kind zijn verloren. En dat is verschrikkelijk vind ik. De begeleider zei toen tegen me:

‘Maar dat vinden die mensen ook voor jou!’

Ben ik heus één van hen?

Toen stond ik met mijn mond vol tanden. Want ben ik inderdaad één van hen? Eén van ’the walking wounded’?

Ergens diep in mij geloof ik er niks van.

En dan maak ik me vervolgens zorgen dat wat er op 10 augustus 2022 gebeurde nog steeds niet echt tot me is doorgedrongen. Ben ik in ontkenning? En hemeltjelief, wat moet dat dan worden als het besef ten diepste tot me doordringt?!

Ik vind het nu al zo pijnlijk.

*Ik kan het nog steeds niet goed uitspreken of typen. De ene keer gaat dat beter dan de andere.