Rouw en het sprookje van de 3 bomen
Last updated on november 19th, 2024 at 08:34 am
Dit is onze appelboom. Er groeit nieuw leven.
In de podcast Cadeautje van prikkeldraad vertelde Manu Keirse, klinisch psycholoog en bekend als autoriteit op het gebied van rouw, het sprookje van de drie bomen. Het trof mij, en eenmaal thuis zocht ik het op. Het blijkt een verhaal van Evert Landwaard te gaan over omgaan met verlies. Het wordt dan ook veelvuldig gedeeld door mensen die te maken hebben met rouw en verlies.
Rouw en het sprookje van de drie bomen
Er waren eens drie bomen, die alle drie in een hevige storm een grote tak waren kwijtgeraakt.
De drie bomen waren elk op een andere manier met hun verlies omgegaan. Jaren later ging ik de bomen weer opzoeken. Gisteren heb ik ze teruggevonden en met hen gesproken.
De eerste boom
De eerste boom rouwde nog steeds om zijn verlies en zei ieder voorjaar als de zon hem uitnodigde om te groeien:
‘Nee, dat kan ik niet want ik mis een belangrijke tak.’
Ik zag dat hij klein was gebleven en in de schaduw stond van de andere bomen. De zon drong niet meer tot hem door. De wond was duidelijk zichtbaar en zag er naakt uit. Het was het hoogste punt van de boom. Hij was niet meer verder gegroeid.
De tweede boom
De tweede boom was zo geschrokken van de pijn dat hij snel had besloten om het verlies te vergeten. Hij was moeilijk te vinden, want hij lag op de grond. Een voorjaarsstorm had hem doen omwaaien. Hij had zijn greep op de aarde verloren. De plek van de wond was moeilijk te vinden. Deze zat verstopt achter een heleboel vochtige bladeren en lag daar te rotten.
De derde boom
De derde boom was ook erg geschrokken van de pijn en de leegte in zijn lijf en hij rouwde om zijn verlies. Het eerste voorjaar toen de zon hem uitnodigde om te groeien, had hij gezegd:
‘Dit jaar nog niet.’
Toen de zon het tweede voorjaar weer terugkwam met de uitnodiging, had hij gezegd:
‘Ja zon, verwarm mij zodat ik mijn wond kan verwarmen. Mijn wond heeft warmte nodig opdat ze weet dat ze erbij hoort.’
Toen de zon het derde voorjaar weer terugkwam, sprak de boom:
‘Ja zon, laat mij groeien. Ik weet dat er nog zoveel te groeien is.’
De derde boom was ook moeilijk te vinden, want ik had niet verwacht dat hij zo groot en sterk zou zijn geworden. Gelukkig heb ik hem herkend aan de dichtgegroeide wond die vol trots in het zonlicht werd gehouden.
De moraal van dit verhaal
Het verhaal van de drie bomen heeft een duidelijke moraal. Dat is eigenlijk wel bijzonder, aangezien alles in Het land van rouw ‘mag’; ) Maar blijkbaar zijn er wel degelijk voorkeuren! In dit verhaal lijkt het me duidelijk dat het de aanpak van boom nummer 3 is die we geacht worden te volgen. Enerzijds de tijd nemen om je verdriet te voelen en te erkennen, anderzijds openstaan voor nieuwe dingen en het leven weer oppakken.
Ik vind het een mooi verhaal, en het enige dat bij mij wringt is de vrij korte tijdspanne van drie jaar. Om met mijn vader te spreken, die graag rustig de tijd nam voor dingen:
‘Dat gaat mij te snel!’
Onze appelboom als voorbeeld van boom nummer drie?
In onze tuin staat een appelboom. Een deel van de boom is afgestorven. Maar tegelijkertijd zie je dat er nieuw leven ontstaat uit de boom. Toen ik Manu Keirse het verhaal van de drie bomen hoorde vertellen moest ik aan onze appelboom denken. Ik vind het een mooi voorbeeld van het verhaal.
Het is inderdaad een mooi verhaal, maar ik ben met je eens dat het erg ‘sturend’ is. Het lijkt inderdaad te moeten zoals boom drie.
Pingback:Probleem met comments opgelost? + Weekoverzicht - Huisvlijt
De derde bom?!
Of is dat geen tikfoutje?