Ik blijk een kaartenhuis
Het gaat niet goed met mijn ruim 90 jaar oude schoonvader. En hoewel er een wereld van verschil is tussen een schoonvader van in de negentig en een kind verliezen, raak ik er behoorlijk door van slag. Het zichtbare proces van afscheid nemen van het leven, van het sterven dat steeds zichtbaarder wordt, ‘raakt’ van alles in mij aan.
Ik blijk een kaartenhuis
‘Ik lijk wel een kaartenhuis!’ merkte ik op tegen mijn man.
‘Ik dacht dat het beter ging, maar dat blijkt dus alleen maar bij de gratie van rust, stilte en ruimte het geval te zijn.’
De perikelen rondom mijn schoonvader roepen herinneringen op aan de periode na 10 augustus 2022 toen de grond onder mijn voeten verdween, en alles op losse schroeven leek te staan. Een tijd waarin ik me weerloos en kwetsbaar voelde.
Plotseling voelt dat weer heel dichtbij.
Rouw triggers
In de literatuur over rouw lees ik dat dit een bekend verschijnsel is. Een nieuw (potentieel) overlijden is een zogenoemde rouw trigger. Dit wordt mooi beschreven in het artikel Wanneer een uitvaart oude pijn wakker maakt.
En mijn pijn is nog niet eens oud.
Dit is mij ook altijd verteld, dat van die triggers. En ik herken het ook wel. Heel, heel veel sterkte! Pas goed op jezelf.
Heel veel sterkte! ❤️
Herkenbaar, veel sterkte gewenst samen.
Ja herkenbaar. Ben ook wel een bij een uitvaart gewoon weggegaan.
Ik wilde wel maar het ging niet.
Mijn schoonvader is in maart overleden en ik heb gemerkt dat ik wel wat ben geheeld wat dat betreft en ik heb met mijn ervaring best veel kunnen betekenen.
Ik wens jullie sterkte toe de komende tijd
Heel veel sterkte voor jullie❤️