Rouw in je eigen tempo
Last updated on oktober 17th, 2024 at 04:13 pm
Eén van de grootste diensten die je jezelf kunt bewijzen na het verlies van een dierbare, is denk ik jezelf de ruimte gunnen om te rouwen in je eigen tempo.
En dat is vaak lastiger dan je zou denken.
Rouwen in je eigen tempo: laat je niet opjagen
We zijn nu eenmaal onderdeel van een maatschappij en cultuur. En daarin zijn er bepaalde verwachtingen. En soms ben ik mijn eigen grootste vijand. Dan betrap ik mezelf op gedachten als:
‘Zou ik niet….’
En dan volgt er iets met het woord moeten erin. Dan raak ik van slag en krijg ik het gevoel dat ik meer zou moeten ondernemen dan ik doe. Dat ik socialer zou moeten zijn dan ik ben. Dat ik meer naar buiten zou moeten treden dan ik doe. Dan voel ik mezelf wegdrijven van wie ik ben.
Het is nog niet eens twee jaar geleden!
Van wáár ik ben, in dit Land van rouw. ‘Het is nog niet eens twee jaar geleden!’ zeg ik dan verontwaardigd tegen mezelf. ‘Hoezo moet ik weer ‘normaal’ doen?! En dan denk ik terug aan de ontreddering van dat eerste jaar, en dan zou ik de persoon die ik toen was willen troosten en zeggen:
‘Het is oké. Neem alle tijd van de wereld. Neem alle tijd die je nodig hebt.’
En dan zeg ik de woorden die ik toen had moeten horen tegen mijn huidige zelf.
‘Oh ja,’ verzucht ik dan.
En dan kan ik weer even voort.
Door dit Land van rouw.
Het is zo mooi om het lezen hoe milder en zachter je nu bent naar jezelf. O ja, tijd en ruimte, dat heb ik nodig. Mmm…. dat neem ik dan maar En dan pak je je oude ik onder de arm, als een pop, en gaat haar dat geven, en dat gaat het met jou ook beter. Mooi.